Als muziek-gek moest ik tot voor kort geleden elke gaatje in de stilte opvullen met muziek. Ik wilde, nee ik moest dan altijd muziek horen. Hoe verwonderlijk is het inmiddels dat ik tegenwoordig kan genieten van de stilte! Gelukkig kan ik ook intens genieten van muziek, maar het mag er tegenwoordig allebei wel eens zijn.
Deze transformatie voelt heel bijzonder. Mijn naaste omgeving ervaart deze verandering inmiddels ook en sommigen begint het op te vallen. Er zijn immers meer mensen die van de stilte kunnen genieten. Dat genieten is voor mijn absoluut nieuw!
Het is zelfs niet alleen de stilte in de natuur als ik op mijn fiets mijn dagelijkse beweging geniet. Op die tochten doe ik Mindfulness oefeningen in een minuut. Ik fiets zonder koptelefoon of oortjes en geniet van de stilte in de natuur. Nee, niet zoals veel lopers en fietsers heb ik iets in mijn oren.
Ook kan ik thuis op de bank of in de stoel genieten van de stilte in huis. Ook dan wordt ik niet onrustig zoals vroeger. Nee, die onrust is verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een weldadig gevoel van echt genieten.
Hoe kan dat nu? Waar is die onrust verdwenen en waarom? Voor mij is dat heel helder! De kracht van een Progressive Mental Allignment (PMA) sessie heeft me helder gemaakt waar mijn angst voor de stilte vandaan kwam. Jazeker: het was angst voor de stilte. Een stilte die mij als beklemmend, beangstigend en onaangenaam overkwam. Tot voor kort heb ik nooit geweten waar die vandaan kwam. Dat was al sinds mijn kindertijd onderdeel van mijn bestaan. Ik heb door de jaren heen geleerd om die angst te verdrijven op een manier dat het niet meer voelde als angst, maar een verlangen om altijd muziek te horen. De angst had ik listig vervangen door een verlangen. Ik had er zelfs een verklaring voor: er wordt zoveel mooie muziek gemaakt op de wereld, ik heb anders geen tijd om dat allemaal te luisteren! Gaaf toch zo’n verklaring. Of toch niet?
Met de kennis van nu kan ik zeggen: het is goed dat ik de stilte kan verdragen en er zelfs van kan genieten.
Waarom? De stilte stond voor mij gelijk aan doodgaan. Feitelijk had ik doodsangst als er ergens stilte was. Door een bijna-doodervaring vroeg in mijn leven op zesjarige leeftijd was ik feitelijk in de stilte enorm bang. Bang om dood te gaan, bang dat de dood toch harder aan me zou trekken dan het leven. Door dat vreselijke moment uit mijn jonge leven helemaal te herbeleven is die angst verdwenen als sneeuw voor de zon. De angst is getransformeerd en daar kan ik nu elke dag van genieten.
Wil jij ook je onbewuste angsten beteugelen? Wil je dat wat je feitelijk niet dient achter je laten? Natuurlijk weet je niet allemaal wat je stiekem bestuurt, maar je weet wel dat je sommige keuzes niet steeds bewust en weloverwogen maakt. Zullen we samen op reis gaan naar een meer ontspannen en vrij leven?
In een persoonlijk intake gesprek vertel ik je graag meer als meer van jou heb gehoord wat dagelijks stoort. Maak je een afspraak met me? Het kost alleen een half tot een uurtje tijd om te ontdekken of je met mij op reis wilt.
